Հրաշք լիներ
Հրաքշ լիներ կրկնվեր, Այն հրաշքը իրական, Առուն ստվերս տաներ Ջախացպանի աղջկան։
Գար, խափաներ, խաթարեր Իմ ջախացը մանկական, Նրա հետ սերս տաներ Ջախացպանի աղջկան։
Պահեր, գրկի մեջ պահեր Կարմիր աստղերը ձկան, Կարմիր արևս տաներ, Ջախացպանի աղջկան։
Ա՜խ, ձենուձուն չհաներ, Իմ ցավերի լուռ վկան, Այրվող ցավերս տաներ, Ջախացպանի աղջկան։
Ինչ ասեի, կատարեր, Առներ սերս գեղջկական, Մի անգամ ևս տաներ, Ջախացպանի աղջկան։
Հրաշք լիներ, կրկնվեր Այն հրաշքը իրական։
Կյանքի վերջին տարիներին Ավետիք Իսահակյանը շատ էր ճանապարհորդում Սյունիքում, տեսնում Տաթևի հոյակերթ վանքը, ունկնդրում Որոտանի գազազած մռնչյունը, և վայելում Մազե կամրջի հրաշքը։
Մեծ Հայքի Արտաշես Ա Բարի թագավորը՝ Արտաշեսյան հարստության հիմնադիրը, իշխել է Ք.ա.189֊160 թվականը՝ իր երկիրը ղեկավարելով հայոց թագադիր Սմբադ Բագրատունու օգնությամբ։
Եդեսիայում հայերեն գրերն ստեղծելուց հետո Մեսրոպ Մաշտոցը գնաց Սամոսատ և հմուտ գրագիր Հռոփանոսին հանձնարարեց պատրաստել դրանց գեղագրական պատկերները, իսկ ինքը հովսեփ Պաղնացու հետ սկսեց թարգմանել Սողոմոնի առակները։